خواجه خور الدین محمد بن محمد اسم شیرازی ( حدود ۷۲۷ - ۷۹۲ هجری قمری ) ، اسمی به لسان الغیب ، شاعر و غزلسرای ارجمند قرن هشتم ایران و
یکی از سخنوران بنام آفاق است .
خور الدین محمد ، درخانواده ای آشنا به حقایق ادب ، به سال
726 هجری صلصل ، در شیراز به سمت دنیا آمد ، جداو ، یا پدرش ، از موطن خود ( اصفهان یا
تویسرکان ) ، در زمان اتابکان فارس به شیراز آمد و در آنجا ماند مادرش از مردم کازرون
حیات . مسکن حافط ، محله « شیادان » شیراز بود که این محله با محله ی « مورستان » در
زمان کریم خان زند ، یکی شد و مجاور « درب شاپور » قرار دارد . حافظ حدود چهل سال
در حوزه درس استادان ثانیه دوران : « قوام الدین عبدالله » ، « مولانا بهاء الدین عبدالصمد
بحرآبادی » ، « میر سید شریف دانشمند گرگانی » ، « مولانا شمس الدین عبدالله » و « قاضی
عضدالدین عیجی » ، حضور یافت و به همین سبب ، در اغلب دانش های زمان خویش توانایی پیدا
کرد .