مقدمه
جرب چه کامپیوترها عزب چند دهه ای است
که با ما همراهند، حرف این اسم تأثیر عمیق آنها بر زندگی ما با تأثیر تلفن ،
اتومبیل و تلویزیون رقابت می کند. همگی ما حضور آنها را عاطفه می کنیم، چه برنامه
نویسان کامپیوتر و چه دریافت کنندگان چهره حساب های ماهیانه که میانجیگری سیستم های
کامپیوتری بزرگ چاپ شده و توسط پست تحویل داده می شود. تصور ما از کامپیوتر معمولا
داده پردازی است که محاسبات عددی را بطور خستگی ناپذیری اجرا می دهد.
ضمیر اول شخص جمع با انواع گوناگونی از کامپیوترها
تماس می کنیم که وظایفشان را زیرکانه و بطرزی آرام، کارا و حتی فروتنانه انجام
می دهند و حتی حضور آنها اغلب احساس نمی شود. ما کامپیوترها را به عنوان جزء مرکزی
بسیاری از تولید های صنعتی و مصرفی از جمله،در سوپرمارکت ها داخل صندوق های پول
و ترازوها؛ در خانه، در اجاق ها، ماشین های لباسشویی، ساعت های دارای سیستم
خبردهنده و ترموستات ها؛ در وسایل سرگرمی همچون آلات بازی ها، VCR ها، تجهیزات استریو و وسایل
صوتی؛ در جایگاه کار در ماشین های تایپ و فتوکپی؛ و در تجهیزات صنعتی الگو مته های
فشاری و دستگاههای حروفچینی نوری می یابیم. باب این مجموعه ها کامپیوترها وظیفه
«کنترل» را در بستگی با “دنیای واقعی” ، برای روشن و خاموش کردن وسایل و نظارت بر
وضعیت آنها اجرا می هند. میکروکنترلرها (برخلاف میکروکامپیوترها و ریزپردازنده ها
) اکثر باب چنین کاربردهایی یافت می شوند.
حرف وجود این که بیش از بیست سال از
تولد ریزپردازنده نمی گذرد، تصور وسایل الکترونیکی و اسباب بازیهای امروزی بری آن
کار مشکلی است. در 1971 شرکت اینتل 8080
را به سمت آغاز اولین ریزپردازنده موفق عرضه کرد. مدت کوتاهی پشت از آن، موتورولا، RCA و سپس MOS
Technology و zilog انواع مشابهی را به ترتیب
به نامهای 6800
، 1801 ، 6502 و Z80 عرضه کردند. جرب چه این مدارهای
مجتمع IC) ها ) به سمت خودی خود فایده چندانی نداشتند اما به سمت عنوان بخشی از یک
کامپیوتر تک بورد[1] (SBC) ، به پاره مرکزی تولید های مفیدی برای آموزش طراحی با
ریزپردازنده ها تبدیل شدند.
از این SBC ها که بسرعت به آزمایشگاههای طراحی باب کالج ها،دانشگاهها و شرکت های الکترونیک جاده پیدا کردند می استطاعت برای نمونه از D2 موتورولا، KIM-1 ساخت MOS Technology و SDK-85 متعلق به شرکت اینتل آوازه برد