مقام امراء در قرآ ن ( تبعیض جنسى باب قرآ ن )
نگرش به سمت زن و مقام او , یکى از مقوله هاى مطرح شده باب قرآن است که باعث بحث ها و انتقاد هاى شدید ى شده است . رویش و تکامل ساختارهاى اجتماعى و اقتصادى جوامع سنتى , بخصوص کشورهایى که اسلام دین اعلی و اصلى ثانیه است , باعث شده است که زنها هر چه بیشتر در صحنه هاى اجتماعى و اقتصادى جامعه ظاهر شوند و نقش مهمترى را باب اجتماع ایفا کنند. دقیقا این مسئله با دستورات قرآن مغایرت دارد و باعث شده است که دستورات قرآ ن بعنوان ترمزى باب جاده پیشرفت این جوامع عمل کند. در حالى که تکامل و پیشرفت جوامع بشرى ایجاب میکند که زنان از ادرار شهروندى و اجتماعى جلو با مردان برخوردار باشند , ولى قرآن نه عزب حق شرکت زنان درفعالیت هاى اجتماعى را نفى میکند, بلکه ارزش و نقش زن را تا حد ابزارى براى لذت و آسایش مردها پائین مى آورد.
در چند دهه اخیر روشنفکران مذهبى تلاش بسیارى کردند که از پرتره به اصطلاح والاى زن در اسلام داستانها بسازند و از آیاتى که ذیلا مى آید تفصیر هاى آبرومندانه ترى عرضه دهند. الگو آشکار این روشنفکران على شریعتى است . ایشان با داستانسرایى و افسانه سازى , که با واقعیتهاى تاریخى هیچ گونه سازگارى ندارد , تلاش زیادى کرد تا نشان دهد که زن در اسلام و کتابالله از نقش والایى برخوردار است . على شریعتى با داستانسرایى سعى کرد از فاطمه و زینب شخصیتى دیگرسان و آزاده عرضه دهد. ولى واقعیتها و دستور عملهاى اسلام و قرآن, نگرشى ضد انسانى در این ارتباط دارد ودقیقا چنین نگرشى در درازا تاریخ ¸ انگیزه فجایع بیشمارى شده است .