«عدالت» مفهومی است که بشر از آغاز تمدن خود میشناخته و برای استقرار آن کوشیده است.([۱]) مشاهده طبیعت و تاریخ رویدادها، و اندیشه باب خلقت، از دیرباز آدم را متوجه ساخت که آفرینش جهان بیهوده نبوده و هدفی را دنبال میکند.([۲]) آدم نیز در این آلبوم منظم و با هدف قرار گرفته و با ثانیه همگام و سازگار است. بنابراین، هر چیزی که در راستای این نظم طبیعی باشد، راست و عادلانه است. حقوق نیز از این قاعده بیرون نبوده و مبنای آن در مشاهده موجودات و اجتماعهای الوان است. پس، از ملاحظه «آنچه هست» میتوان به جوهر «آنچه باید باشد» دست یافت. به سمت بیان دیگر، باب شیوه ارسطویی جستجوی عدالت، واقعگرایی و پایه آن دید و تجربه است. ([۳])
این مقاله جای تفصیل برای ملاحظه سیر تاریخی عقاید نیست، ولی تعریفهای مهمی از عدالت را بیان میکند.