- آغاز
در
هنگام زلزله در ایز حرکات زمین، ساختمانها تحت نیروهای دینامیکی رسم میگیرند و
به ارتعاش باب میآیند. باب ساختن سازهای شهری به مواردی برخورد میکنیم که
ساختمانهای جار به بازهم چسبیده و یا با فاصله کم از یکدیگر قرار دارند. این سازهها
بدلیل افتراق اقارب دینامیکی در یک جهت معین دارای زمان تناوبهای مساوی نمیباشند.
تفاوت زمان بسامد در سازه باعث اختلاف در واکنشهای آنها نسبت به سمت شتاب زمین خواهد
شد و باب نتیجه با توجه به سمت تعییر مکانهای آنها در لحظات مختلف، در طول زلزله دو
عامل گاهی به سمت هم نزدیک و گاهی از هم دور خواهد شد. و ار فاصله دو سازه به اندازه
کافی بزرگ نباشد در اثنا پسلرزه ممکن است با یکدیگر برخورد کرده و ضربهای به
همدیگر وارد نمایند برای جلوگیری از این رخداد باید فاصله بین ساختمانهای مجاور
رسم داده شود تا از تماس آنها جلوگیری گردد این فاصله را درز انقطاع گویند .
در
بسیاری از زلزلههای مهم پیش در اکثر کلان شهرهای موجود باب سراسر دنیا، بحث
خرابی ناشی از نیروهای تنهای دید شده است. بحث نیروی تنهای (Pounding) یکی از
رایجترین و اسم ترین پدیدههای است که باب خلال زلزلههای مهیب قابل رویت است.
نیروی تنهای میتواند باعث ابداع خسارتهای سازهای و معماری در ساختمان شده و
بعضاً باعث ریزش کلی بنا میگردد .
در
اثنا زلزله 1985 مکزیکوسیتی حدود 15% از 330 ساختمان تحت اثر نیروی برخورد (تنهای)
تخریب شدند. همچنین در خلال زلزله 1989 لوماپریوتا، تا حدود 200 مورد چهره گیری
نیروی تنهای مشاهده گردید. در این میان حدود 79 درصد از ساختمانها دچار تخریب
معماری شدند ] [.
در
خلال زلزله 1964 آلاسکا [1] خرج غیرضروری هتل آنچوراگ وستوارد [2] دراثر برخورد با قسمتی از یک
سالن رقص سه طبقه جار هتل، انهدام شد. همچنین، نابسامانی های ناشی از نیروی تنه ای در
زلزله های 1967 ونزوئلا [3]و 1971سانفرناندو[4]نیز مشاهده گردید] [.
از
طرف دیگر تماس بین عرشه ها وپایه های کناری پلها در خلال زلزله 1971 سانفرناندو
دید شد. در واحد زمان ( 1995در ایز زلزله هایاکو کن نانبو [5] در ژاپن حرکت طولی المانهای پل
هان شین[6] تا 3/0متر ایضاً رسید. و از این
پسلرزه به سمت بعد تحقیقات اساسی بر روی نیروی تنهای شکل گرفت ] [.
از
مهمترین راهکارهای ارائه شده باب زمینه کاهش نیروی تنه ایا می توان به تعبیه درز
انقطاع کافی بین تاخت بنا مجاور هم به منظور جلوگیری از برخورد دو ساختمان،
اشاره کرد. این روش از ساده ترین و باب عین اسم مفیدترین روشهای مرسومی است که
امروزه در حیطه آیین نامه های جوراجور از طریق مجموعه ضوابط خاص عرضه شده است. به
غرض ارزیابی این فاصله جداساز روشهای مختلفی همچون روش تفاضل طیفی، روش ضرایب
لاگرانژ و روش ارتعاشات پیشا وجود دارد. محققین مختلف حرف استعمال از یکی از روشهای
ذکر شده و با فرض رفتار دستنوشته برای دو ساختمان مجاور بازهم به تخمین این فاصله پرداخته
اند. باب این مقاله سعی شده است که درز انفصال بین دو ساختمان با در نظر گرفتن
رفتار غیر دستنوشته اعضاء دو سازه مجاور هم، محاسبه گردد. آیین مورد استفاده باب این
نوشته روش ارتعاشات پیشا بوده و اثر عواملی چون میرایی، دوره تناوب و جرم سازه
ها بر ترک انقطاع امعان شده و نتایج حاصل از تحلیل با ضوابط آیین نامه ای
استاندارد 2800 ایران و IBC2006 مقایسه شده است.