گیتار کلاسیک، باب ردهٔ سازهای آفرین زخمهای، که خود بخشی از خانوادهٔ سازهای زهی است، رسم میگیرد. گیتار کلاسیک همچون پیانو، به نوازنده امکان اجرای اثرهایی حرف بافتن کنترپوانتیک با ملودیهای پیچیده و همچنین اثرهایی حرف بافتن هارمونیک با توانایی اجرای چندین نت در یک زمان را میدهد. به همین دلیل این ساز، به عنوان سازی تک نواز ، شناخته شده است. گیتار کلاسیک به چهره استاندارد دارای شش صفت (سه سیم نایلونی برای نتهای پایین و سه سیم فنری از بهر نتهای باس) میباشد. گیتار درسی دارای تاریخی کهن است که ابتدا مجهول و مبهمی دارد و در پیچ و تاب تاریخ گم شده است. اما آنچه که دانسته شده میباشد، این است که اجداد این آلت خنیا در هزارههای اول و دوم پیش از میلاد در خاور پهلو نواخته میشدند.داستانهایی در مورد چونی هجرت آباء گیتار از دربار هارون الرشید به سرزمین اندلس و شکوفایی آن در آنجا بارها بازگو شده است.بسیاری حرف این باورند که سرانجام، گیتار درسی به شکل امروزی خود محصول تکامل یافتهٔ اروپا و به ویژه اسپانیا است.اکثر گیتاریست های درسی مورد بحث جهان اروپایی بوده اند.این واقعه s نیست. اروپا و به ویژه لندن به مثابه بااهمیت ترین مقر دست تو کاران گیتار بوده است. دیوید بدفورد و پیتر مکسول دیویس از جمله آهنگسازان انگلیسی بودند که این ساز را به انگلستان شناساندند و قطعات اضافی برای گیتار تصنیف کردند.