آموزش و پرورش در ایران

خرید این محصول

» :: آموزش و پرورش باب ایران

آموزش باب ایران باستان

در اوقات هخامنشی، آموزش رسمی ویژهٔ روحانیان زرتشتی (روحانی ان)، شاهزادگان و دولت‌مردان بود. اما چون در آیین زرتشت آموزش و پرورش به مانند زندگی بااهمیت محسوب شده بود، مردم ایران به پیروی از گفتار حکیمانهٔ زرتشت، یعنی اندیشه نیک، گفتار نیک و رفتار نیک، اخلاق و مهارت‌های سودمند را به فرزندان خود آموزش می‌دادند. در آن زمان آتشکده‌ها جایگاه رسمی پرورش بودند و موبدان اضافه بر درس‌ها مذهبی، پزشکی، ریاضی و اخترشناسی نیز درس می‌دادند.

نخستین دانشگاه

باب دوره ٔ ساسانی دائره‌المعارف و تمدن ایرانی به خاور و غرب گسترش یافت. اما هنوز هم آموزش به سمت گروهی خاص بسته می‌شد. در این اوقات مهم‌ترین مرکز علمی و آموزشی اوقات باستان، دانشگاه گندی‌شاپور، در شهر گندی شاپور به وجود آمد. این شهر را شاپور ساسانی بنیان نهاد و حرف حدود سده چهارم پس از اسلام برپا بود. باب دانشگاه گندی شاهپور دانشمندان ایرانی در کنار دانشمندان هندی، یونانی و رومی به سمت فعالیت علمی و جدال و گفت و گو مشغول بودند. وقتی آموزشگاه ٔ آتن در سال 529 میلادی اسم شد، بسیاری از دانشمندان یونانی به گندی شاهپور مهاجرت کردند. باب زمان خسرو انوشیروان بیمارستانی باب این شهر ساخته شد و آموزش طب ایرانی، یونانی و هندی رونق گرفت.

آموزش در دوران قاجار

در دوران قاجار جنگ‌های ایران و روس رخنه انصاف که با شکست ایرانیان و از دست رفتن بخش‌های زیادی از ایران همراه بود. البته ان حرمان دردناک انگیزه شد که دولت‌مردان دلسوز و فرهیختگان جامعهٔ آن روز به سمت انگیزه شکست ایرانیان آگاه شوند که همانا بی‌خبری از دانش و فن آن روزگار بود. از این رو، در سال 1231 هجری قمری، 5 آدم دانشجو به انگلیس فرستاده شد؛ نخستین چاپخانهٔ سربی در 1227 هجری قمری در تبریز به کار افتاد؛ نخستین روزنامه را میرزا صالح، از دانشجویان ایلچی شده به انگلیس، به نام قرطاس اعلام در 1253 هجری قمری منتشر کرد؛ و نخستین مدرسه به شیوهٔ امروزی با همت میرزا حسن خان رشدیه باب 1254 هجری قمری باب ارومیه و در سال بعد در تبریز کار خود را آغاز کرد.

خرید این محصول