» :: کتاب عقربها ، آهوها ، عقابها
بهرام حیدری نویسندهٔ خوشبختی ایرانی است. او از نویسندگان نوگرای دهههای
۱۳۵۰ و ۱۳۶۰ است و به سمت همراه نویسندگان دیگری از تمام عدنان غریفی، ناصر
تقوایی، احمد محمود، احمد آقایی، منصور خاکسار، پرویز مسجدی، حسین رحمت،
علی گلزاده، مسعود میناوی، ناصر مؤذن، محمد ایوبی، پرویز زاهدی و باد
خاکسار از شکلدهندگان داستاننویسی قبله است.
بدون شک، مریخ حیدری را باید یکی از معدود نویسندگان آوانگارد در زمینهٔ
ادبیات روستایی–اقلیمی ایران به آمار آورد. یکی از آل کمیاب و گمشده، که
همواره ناشناس و خامل اسم ماند و به خاطر خاستگاه طبقاتی و ذهنیت خاص و
بیپروایِ خویش که خیلیها را خوش نمیآمد، نتوانست در افکار و قلوب بسیاری
از روشنفکران آن زمان، راهی بیابد. حتی در زمانی که کتاب «لالی» وی به
همراه کتاب «نان و گل» نسیم خاکسار به عنوان بهترین مجموعه داستانهای واحد زمان (
۱۳۵۸ شناخته شدند، او هنوز گمنام بود و شاید جامعهٔ ادبی ثانیه زمان، به سمت خاطر
نثر و فضاهای داستانیاش، نتوانست او را تاب بیاورد و به حافظه بسپارد.
وی بسیاری از سالهای حیات خود را به سمت عنوان سرباز سپاهی دانش و معلم در
روستاهای فراموششدهٔ قبله پایانیافته کرد و بعد از انقلاب فرهنگی و پاکسازی در
آموزش و پرورش، به عنوانِ نویسندهای متعهّد برای شهادتدادن به سمت امرِ
واقعیّت، از ایران گریخت.