جنبش نوشهرگرایی: در جهت رفع مشکلات ناشی از فرسودگی و زوال مراکز شهری و گسترش افقی شهرها و در اعتراض به شهرسازی تازه و با تاکید بر جایگاه آدم در فضاهای شهری شکل گرفت.
مدرنیسم: 1- جریان برقآسا و آزاد ترافیک 2- پارکینگ به سمت مقدار زیاد 3- سوا سازی شدید کاربری ها 4- تراکم نسبتا پایین بنا ها
تا پیش از انقلاب صنعتی شهر مبتنی بر مقیاس انسانی
از اوایل قرن بیستم شهرسازی خودرو گرا : با رشد و استفاده ی روز افزون از خودرو در شهرها نگرش جدیدی در شهرسازی مدرن مبتنی بر منطقه اسیر کاربری ها و افراز ثانیه ها بر اساس مسکن،کار، خرید و اوقات فراغت شکل گرفت.
پایان جریده پرورش بدنی با موضوع مقایسه ی تأثیر تمرین های پلایومتریکی در آب و خشکی بر توان بی هوازی ناجیان غریق
مقدمه :
تندرستی باب رکوردهای ورزشی مدیون پژوهش های متخصصان در زمینه های مختلف تربیت بدنی و علوم ورزشی است. یکی از این زمینه ها که پژوهش های بسیاری ایضاً باب آن صورت گرفته، علم تمرین وابسته به فیزیولوژی ورزش می باشد.
ورزشکاران و قهرمانان رشته های مختلف ورزشی با توجه به سمت ماهیت بند ورزشی خود از نظر عوامل مختلف آمادگی جسمانی و حرکتی دارای نیازها و اولویت های ویژه ای می باشند.
به بند دیگر، هر یک از بند های ورزشی به یکی از عوامل قدرت، استقامت، توان، انعطاف پذیری، سرعت و یا تلفیقی از آن ها نیاز دارند که با توجه به نوع رشته ورزشی با یکدیگر متفاوتند .
قدرت عضلانی، اساس و اصل برنامه های بدن سازی و آمادگی جسمانی بوده که در رشته های مختلف ورزشی جایگاه خاصی دارد. به عنوان مثال: در رشته ورزشی آبتنی و نجات غریق علی رغم نیازی که به آژانس قدرت احساس می شود، عامل سرعت در اولویت بعدی قرار می گیرد .
یکی از مهم ترین عوامل موفقیت ورزشکاران در بند های سرعتی، برخورداری از توان بی هوازی و تعجیل عکس العمل بالاست. از آنجا که فعالیت هایی تا شنای سرعت، وزنه برداری، دوومیدانی و به کوه طور کلی ورزشهای سرعتی نیاز به تولید نیروی بیشینه عضلانی دارند، برای تامین انرژی موردنیاز خود شدیداًً به دستگاه فسفاژن (آدنوزین تری فسفات- فسفوکراتین) متکی هستند. تمرین های سرعتی بی هوازی علاوه بر کسب قدرت، با ایجاد تغییراتی در کارایی حرکت، ظرفیت توان زایی هوازی و ظرفیت تامپونی، انگیزه بهبود در اجرای مهارت شده و در رویدادهای ورزشی که فوق العاده بی هوازی هستند، جراحت را به تاخیر می اندازد
یکی از بهترین شیوههای افزایش استطاعت بیهوازی در رشتههای سرعتی، تمرینهای نسبتاًًً جدیدی به آوازه پلایومتریک است است . این تمرینها آغازین بار میانجیگری والری بورزوف از قهرمانان رشتهی دوومیدانی اجرا شد و منجر به رسیدن وی به عرصهی قهرمانی در دوومیدانی گردید و سپس، پژوهشهای بیشتری در جهت تأثیر این شیوهی تمرینی در سایر رشتههای ورزشی نیز شروع شد . اصطلاح پلایومتریک اولین پاس در واحد زمان ( 1975به وسیلهی فرد ویلت ، یکی از مربیان دوومیدانی به وجود آمد که از دو واژهی پلایو + متریک به معنای فزایندگی قابل ارزیابی گرفته شده است.
مزیت این نوع تمرینها باب این است که موجب آمادگی دستگاه عصبی- عضلانی میشود و باب نتیجه به ورزشکار اجازه میدهد تا در فعالیتهایی که همراه با تغییر جهت هستند، به شکل نیرومند و سریعی عمل کند. ورزشکاران رشتههایی مثل: بسکتبال، والیبال، دوهای سرعت، پرش ارتفاع، اسکی، شنا و سایر ورزشهایی که به سمت توان زبرین نیاز دارند، از این نوع تمرینها بسیار سود میبرند. از مزایای دیگر تمرینهای پلایومتریک، نوع حرکتهای آنست.
در این روش تمرینی، حرکتهایی چون : لیلی کردن، پریدن، جهش با یک پا، جهش با هر دو پا و توان خوردن وجود دارد که آموزش و آموزش آنها نیز بسیار آسان است
از طریق این تمرینها بازیکن قادر خواهد بود انقباض درون گرای قویتری را پس از انقباض بیرون گرا اعمال کند. از اینرو با توجه به اینکه تمرینهای پلایومتریک منجر به ازدیاد استطاعت میشود، نقش این شیوهی تمرینی در مهارتهایی مانند شنا و نجات غریق که عامل توان در آنها نقش اصلی را ایفا میکند مورد بررسی قرار گرفته و مشخص شده که این تمرینها در بهبود رکورد و پیشرفت ورزشکاران مؤثر است .