خلاقیت قابلیتی است که در همگان بود دارد اما نیازمند پرورش و تقویت می باشد تا تارک کرانه شکوفایی برسد فرد خلاق کسی است که از ذهنی جستجوگر و آفریننده بر خوردار باشد. خلاقیت عبارت است از توانایی دیدن چیزها به سمت شیوه های جدید، اقاله مرزها و فراتر رفتن از چهار چوبها، فکر کردن به سمت شیوه ای متفاوت، ابداع چیزهای جدید، استفاده از چیزهای بیربط و تبادل آن به شکل های جدید می توان نتیجه گرفت که خلاقیت برایند فرایندها درونی و شخصیتی خود بوده و به سمت تولیدات و آثاری منجر می شوند که نوع و بدیع بوده، خاصیتی متکامل داشته و حرف واقعیت ها منطبق بوده و در نهایت به سود اجتماع بشری است.
(والاتس، 1926) فرایند خلاقیت را بررسی کرده و چهار بار مشهور ثانیه را مشخص ساخته بود که ابتدا آماده سازی ( اهتمام اولیه برای حل مسئله )، پشت از نهفتگی (مسئله به حال خود رها می شود و ذهن به چیزهای دیگر متوجه می شود)، سپس تراشداق( حال ادراک آنی و روشن شدگی ذهن برای یافتن راه حل) و مرحله اختتام آرمان است ( راه حل های به دست آمده بررسی و صحت و سقم آن ارزیابی می شود.
آفرینشگری عبارت است از به کارگیری توانایی درونی برای ایجاد یک فکر یا مفهوم جدید.(کلایرژ،1968)
(گیلفورد،1950)خلاقیت راباتفکر واگرا،دست پیدا کردن به رهیافتهای جدید از بهر حل مسائل میداند.