یکی از اهداف اصلی تحقیق روی آسیب در طول بارد کردن محصولات کشت شده یافتن روشهای موثر برای کاهش آسیب حاصل از سرد کردن است. محصولات تازه حساس به سرد کردن از فواید کلی نگهداری از طریق بارد کردن بهره مند نیستند و سریعاً اگر در یخچال نگهداری نشوند، پایمال می شوند. اگر ادا سرد کردن در این بافتهای حساس افزایش داده شود و یا ار ظهور علائم آسیب در طول سرد کردن به تاخیر بیفتد، در این صورت نگهداری کالاها در دماهای پایین تر برای کاهش میزان نابودی امکانپذیر است.
باب طول 50 سال پیش گزارشات متعددی درباره تکنیکهای مختلفی که می تواند باب طول دوره بعد از برداشت برای کاهش آسیب به کار جدول منتشر شده است. این تکنیکها می تواند به صورت شرایط دمایی، گرما دادن متناوب، کنترل اتمسفر، کاربرد تنظیم کننده های رشد، دیگر مواد شیمیایی، مومیایی کردن و پوشش دهنده ها و بستهبندی طبقه بندی شود.
سه پیشرفت اول دستکاری و تعدیل شرایط محیطی است، باب حالی که بقیه شامل درمان مستقیم کالاست. بعضی از این تکنیکها روی کالاهای خاص موثرتر هستند. روشهای پیشگیری و کاهش آسیب در طول سرد کردن باب مقالات مروری که قبلاً ذکر شده است. با وجود این تکنیکهای جدید دائماً باب حال گسترش هستند. این نوشته مروری بر تکنیکهای مختلف بعد از برداشت برای کاهش آسیب در طول انجماد باب سنبله های کشت های مختلف می باشد و آنها را جمع آوری می کند. همچنین برای کمک به خواننده و ارائه مطالب مورد علاقه دادهها بصورت جدول در آمده است. در یان جدولها، اجزاء مهم هر رفتار مانند دما، مدت شرطی کردن، دمای نگهداری، گرمای متناوب، مدت گرما ادا کردن ودرجه تاب و مقادیر CO2, O2 باب نگهداری اتمسر کنترل شده، تنظیم کننده های رشد برای کاهش آسیب درطول سرد کردن آمده است.
خواننده هایی که به جزئیات بیشتر اشتیاق مند هستند (در مناسبت مکانیسمهای ممکن در کاهش آسیب در طول سرد کردن) به مطالعات پارکین و همکاران (1989)، وانگ (1989) ریسون و روت (1990) احاله کنند.