» :: نمایشنامه پیک اختتام
درباره آثار هنری هارولد پینتر - نویسنده
در سال ۱۹۵۰ اولین اشعارش را منتشرکرد و به خاطر اجراهای شکسپیر مشهور شد. از سال ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۷ حرف تورهای تأتر سنتی سفر و نقشهای تاریخی و عمدتاً شکسپیر را بازی کرد. در این سالها با نام دیوید بارون (David Baron) بازی میکرد. هارولد پینتر در واحد زمان ( ۱۹۵۷ با نوشتن نمایشنامة اتاق (The Room) که (دپارتمان هنرهای نمایشی دانشگاه بریستول چاپ شد، خویش را به آغاز نویسنده تثبیت کرد. آغازین نمایشنامهاش، جشن زا ۱۹۵۷(Birthday Party)، در ۱۹۵۸ باب تأتر لیریک لندن به روی پهنه رفت و به دلیل ابعاد افسانهایاش با شکست فاحشی مواجه شد و فقط یک هفته روی صحنه بود. اما بعدها بیشتر از دیگر نمایشنامههایش به چهر صحنه رفت. از ابتدای دهه شصت پینتر به عنوان نمایشنامهنویس اسمی شد گرچه هنرپیشگی و کارگردانی تأتر را هم مصادف ادامه میداد. هارولد پینتر نمایندة تأتر بریتانیا در شقه دوم سده بیستم است و احتمالاً بیش از هر نمایشنامهنویس زندة دیگری موضوع گزارشهای آکادمیک میباشد. او را به آغاز صفت آفرینشگر سبک نمایش جدیدی به نام کمدی آزارنده (The Comedy of Menace) میشناسند و نامش، پینترسک(Pintersque)، برای توصیف فضایی خاص به صورت صفت وارد زبان انگلیسی شدهاست. تأتر پینترسک در ابتدا روایتی از تأتر پوچی برداشت میشد اما صحیحتر آن است که به آغاز چیزی منحصربهفرد تلقی شود. همانThe Comedy of Menace که نوعی ارائه روانشناسی است که درآن فاصلههای مشخصی را بگومگوی شخصیتها آکنده میکنند که ممکن است تجسم ترسهای یکدیگر، احساس ناامنی یا تمایلات جنسی پنهان باشند یا نباشند. این کمدی ژانری است که در ثانیه نویسنده، تسلط و اطاعت پنهان را در پیشپاافتادهترین گفتگوها نشان میدهد.
مجموعه آثار پینتر ناهمگن است. تقریباً نمایشهایی که در اوائل کارش نوشته پینترسک است مثل (The Caretaker(۱۹۶۰), Birthday Party, The Homecoming (۱۹۶۵)) که افزون از تمام به روی صحنه رفته و در برنامه درسی دپارتمانهای زبان گنجانده شدهاند. پینتر تأتر را به عوامل بنیادیاش بازگرداند: فضای اسم و گفتگوی غیرقابل پیشبینی که باب آن آدمها اسیر دست یکدیگرند و از هم پاشیده شدن را بهانه میکنند. با حداقل طرح (plot)، نمایشنامه از کشمکشی نیرومند و قایمموشکبازی بیان ِ متقابل شکل میگیرد.
هارولد پینتر میگوید به دنبال دوره اولیه رئالیسم روانشناسی، مرحله دوم را که تغزلیتر حیات با نمایشنامههایی از قبیل چشم انداز ۱۹۶۷(Landscape) و خاموشی ۱۹۶۸ ادامه دادهاست و بالاخره به مرحله سیاسی رسیدهاست. با کارهایی برایاینکه یکی از بهر جاده ۱۹۸۴ (One for The Road)، لسان کوهستان ۱۹۸۸ (Mountain Language)، نظم نوین جهانی ۱۹۹۱(The New World Order). ولی این تقسیمبندی به صورت دورهای به نظر ساده کردن موضوع میرسد برایاینکه بعضی نوشتههای پرقدرتش را پنهان گرفتهاست. مثلاً ناکجاآباد ۱۹۷۴ (No Man’s Land). از سال ۱۹۷۴ در کنار نویسندگی فعالیتهایی در زمینه حقوق آدم داشتهاست و اغلب موضعها جنجالی اتخاذ میکند.