ابن تحقیق در فرمت وردword و در 8 صفحه میباشد
امیر پادشاه بدون شک یکی از سرامدان تاریخ
ادب دری است. او یکی از برجستگان دری سرایان هند است. او به قولی تاخت صد تا چهار صد
هزار بیت زلف سروده است. افزون برآن که ابراز او باب ادبیات دری جایگاه ویژه دارد و
به سمت سخن استاد سعید نفیسی « سه کتاب نثر بر جای مانده او، از شاهکار های نثر دری آن
دوران است؛ از پیشگامان «سبک هندی» به شمار می آید.نازک خیالی های او باب این
روزگاران نیز تازگی دارد. صایب تبریزی، کلیم،بیدل و...با مکاشفه ازنازک اندیشی و
لطف خیال او سبک هندی را به سمت ارتفاع رساندند.
امیر را نه عزب به آن دلیل که از
شاهکار های لسان دری است یا ازبلخ برخاسته و از هزاره های سانچارک و لاچین است؛
برای معرفی برگزیده ام. بلکه بیشتر از ثانیه جهت که محققان هزاره شناس را ونیز همه
کسانی که انتساب به سمت هویت نژادی آنان تردید دارند، به سهم هزاره ها در غنامندی
ومعماری زبان فخیم مادری شان یعنی زبان دری توجه دهم و نیز جوانان وجامعه خود را
با مفخرهها ارج که یکی از مولفه های هویت بخش است؛ آشنایی دهم.