در حقیقت، واکنش بین اکسیژن اسم شده در فولاد وکربن می باشد. دردماهای مناسبت استفاده برای تصفیه فولاد (تقریباً F 2900 ) ، فولاد زرنگ حل کردن اکسیژن برازنده توجهی میباشد مثل FeO .
این FeO بوسیلة سرباره و یا به وسیلة یک واکنش بین سنگ معدن آهن افزوده شده و فولاد به بود می آید، مثل :
شکل 12-16 یک جدول از سیکل اکسیداسیون باب زیمنس مارتین را آرم میدهد. در مراحل اولیه در طی اکسیداسیون بعد از پایان ذوب، کربن موجود نسبتاً اسم می باشد. عمدتاً میزان FeO در فلز کنترل میشود. باب حدود 1/0 درصد کربن و پایین، میزان FeO فلز عمدتاً بوسیلة خصوصیات اکسنده سرباره کنترل میشود. بنابراین تنظیم کردن سرباره بااهمیت است مخصوصاً درمورد ترکیب، حالت صحیح و واقعی زمانی به سمت دست می آید که درصد کربن دعوی شده کم باشد.
در این قسمت، بوسیلة استفاده از منگنز میتوان خصوصیات اکسنده سرباره را کنترل کرد. تقریباً باب طول جوشش کربن،تغییری باب عیار منگنز فلز، بوجود نمی آید برای اینکه، منگنز حل شده باب فلز بوسیله کربن حراست می شود اگر منگنز، باب دورة آخر اکسیداسیون و همراه حرارت، اضافه شود،قسمتی از منگنز در فلز باقیمانده و قسمتی دیگر اکسید شده و باب سرباره اسم می شود.
این در پایین آوردن قدرت اکسیداسیون سرباره مؤثر است زیرا FeO حاضر در سرباره نسبتاً پایین می باشد. منگنز از آلیاژ اشپیگل( Mn 30-15% و C 5% ) مکرراً افزوده می شود یک چدن خام شامل حدوداً 30% -15 منگنز می باشد.
فسفر از طریق ایجاد یک حالت اکسندگی و یک سربارة بازی الغا میشود اگر درصد منگنز موجود باب فولاد خیلی زیاد باشد و خصوصیات اکسندگی سرباره کاهش یابد باب این صورت حذف فسفر خیلی مؤثر نخواهد بود.
در شارژ برای کنترل کردن خصوصیات سرباره از منگنز استفاده می شود و همچنین برای افزایش سیالیت سرباره میتوان از فلوئور اسپار (CaF2) استفاده کرد. افزودن این جرم معدنی برای کاهش سرباره نیز امری بایست می باشد و همچنین میتوان علاوه حرف آن و اگر اپراتور لازم بداند در انتهای دورة پالایش از آهک نیز استفاده کرد.