بیماری و مواقع انتقال آن
بیماری به سمت تمام حالت های غیر طبیعی در بافت و یا ادا حیوان(میگو) گویند . این بدان مراد است که درد همیشه دو اثر هوامل درد زای ویروسی ، باکتریایی ، پارازیت و قارچی نیستند ، بلکه مشکلات و مسائل تعذیه ای و محیطی ایضاً باعث پست آمدن محصول می گردند را شامل می شود .
بیشتر درد ها نتیجه تجمع شدن چند عامل مؤثر ایجاد می شوند حتی بیماری های عفونی نیز در اثر ظهور ساده باسیل ها و یا ویروس ها ایجاد نمی شود . در صفت با وجود یک عامل بیماری زا ، میگو به درد دچار نمی شود زیرا بسیاری از این عوامل بیماری زا ، خود به عنوان بخشی از فلور میکروبی بدن میگر به حساب می آیند به سمت بند دیگر ،بیشتر بیماری های میگو در اثر آغشتن شرایط نامساعد محیطی و تعذیه ای به وجود می آیند که نتیجه آن سبب آسیب حمل کردن به میگو و یا کاهش ظرفیت ایمنی بدن میگو در مبارزه با بیماری ها باده شود .
8 تا 90 درصد از بیماری های میگر دارای عوامل ثانویه هستند:
اگر فاکتورهای کیفیت آبی که میگو در آن زیست می کند باب حد مطلوب باشد و با میگر از اسباب تعذیه ایا صحیحی برخوردار باشد حتی با وجود عوامل بیماری زا در محیط ، بیماری ابداع نمی شود اما چنان که میگو تحت استرس های محیطی و اطعام ایا نامناسب قرار گیرد زمینه بروز بیماری مساعد می شود .
وقتی که بیماری باب استخری ابداع می شود مشکل است به توان جلوی آن را گرفت ، زیرا در این زمان میگو ضعیف شده و ایمنی بدنش افت یافته است .