احسان ماخوذ از حسن است که در دو معنای نعمت اسم به دیگری، و احسان باب کار و عمل، استعمال دارد. کسی که نیکوکاری را بیاموزد یا عمل نیکی را اجرا دهد، از جمله نیکوکاران به حساب می آید