وقفه ها ابتدا برای بهبود کارایی پردازنده ایجاد شدند . به سمت عنوان مثال ، اغلب دستگاه های I/O خیلی کندتر از پردازند ه اند . فرض کنید پردازنده ای بر اساس الگوی چرخ داده هایی را به چاپگر ایفاد می کند پس از هر عملیات تحریر ، پردازنده باید متوقف شود و منتظر بماند تا دستگاه چاپ رایانهای آمادگی خودش را اعلان کند . مدت این انتظار ممکن است صدها یا هزاران برابر چرخه های گرامر العملی باشد که با حافظه کار ندارند . بدیهی است که زمان CPU به سمت هدر می جدول .
باب این شکل ، برنامه کاربر در بین فراخوانی های دستورالعمل WRIT (جهت عمل تحریر ) ،پردازش هایی را اجرا می دهد . مجموعه دستورات 1 و 2 و 3 فاقد I/O هستند فراخوانی WRITE کشیده به اجرای برنامه I/O می شود که یک برنامه سودمند سیستم است وعمل I/O واقعی را انجام می دهد . این برنامه I/O حاوی سه بخش است :
Ø دنباله ای از دستور العمل ها که درشکل آشکار شد و عمل I/O واقعی را انجام می دهند این عملیات ممکن است داده های خروجی را باب میانگیری ذخیره کند و پارامترهایی را برای فرمان دادن به سمت دستگاه آراسته نماید .
Ø امر I/O واقعی ، بری استفاده از ایست ها ، وقتی این فرمان صادر می شود ، پروگرام ممکن است منتظر دستگاه I/O بماند تا این آلت وظیفه اش را انجام دهد ( یا به طور متناوب ، وضعیت دستگاه I/O را کنترل نماید تا مشخص شود عمل I/O تمام شد یا خیر ).