استناد و اثبات قانون خارجی: مقایسه ای بین سیستم های مهم اروپائی

خرید این محصول

» :: استناد و اثبات قانون خارجی: مقایسه ای بین سیستم های مهم اروپائی

آداب حاکم بر استناد و تایید قانون خارجی، اگر چه در انگلستان چندان مورد اختلاف نیست، به جهت رواج شرکتهای گوناگون در کشورهای· اروپایی دارای نکات جالبی از دیدگاه حقوق تطبیقی است. به علاوه این احساس در برخی از حقوقدانان اروپایی ( غیر انگلیسی) بود دارد که قوانین انگلستان با اهداف مناسبت نظر انتکارات بین المللی و اتحادیه اروپا در مورد اختلاف قوانین سر ناسازگاری داشته، و نتیجتا" این کشور تعهدات بین المللی و اروپایی خود را باب این زمینه به کوه طور کامل انجام نمی دهد. این اتهامات، بویژه در رابطه با کنوانسیون رم آغاز شده اند. بنابراین مطالعه تطبیقی دیدگاهها و روشهای گوناگون در کشورهای مهم اروپایی بجا بوده، و همچنین می تواند زمینه مناسبی برای بررسی این پرسش فراهم آورد که آیا کنوانسیون رمیدن تغییر و اصلاح روش سنتی انگلیسی را ضروری می داند یا خیر؟

کشورهای اروپایی درباره نکته مورد جدال افتراق نظر بسیر دارند. باب بعضی کشورها، مثلا" آلمان، قانون خارجی امری حکمی محسوب می شود و این دادگاه است که راسا" درباره تایید و اجرا آن تصمیم می گیرد. در بعضی دیگر، مانند انگلستان، رسم خارجی امری موضوعی به حساب می آید و معمولا" اعمال آن منوط به سمت درخواست یکی از طرفین دعوا است و پاس تایید آن به عهده طرفی است که بدان استناد می کند; اگر این قانون اثبات نشود قاضی رسم معلوم دادگاه را به اجرا درخواهد آورد. حرف این وجود اختلاف نظر سابق‌الذکر آنچنان بازهم که شدید به نظر می آید، در عمل عمیق نیست; اغلب کشورهایی که استناد به قانون خارجی را ضروری می دانند در موردها معینی، مثلا" در مسائل مربوط به حال شخصیه، استثنائاتی را بر این اصل وارد کرده اند. از سوی دیگر، کشورهایی که اعمال قانون خارجی را فقط به تصمیم دادگاه رسیدگی کننده موکول دانسته اند، اغلب به طرفین دعوا اجازه می دهند که در جریان دادرسی انتساب به سمت اعمال قانون معلوم دادگاه حرف موضوع دعوا توافق کنند. حاکمیت اراده طرفین و تراضی آنها در مورد رسم حاکم تنها هنگامی میسر و معتبر است که طرفین در اصل حق تعیین قانون حاکم بر موضوع دعوا را داشته باشند، لیکن باب بعضی از کشورها این حق انتخاب در بخشهای زیادی از حقوق آشنا شده است.

خرید این محصول