عبدالعزیز بن محمد نَسَفی معروف به عزیزالدین نسفی از عرفای فارسینویس برجسته سدهٔ هفتم هجری بود. وی در فرارود ماوراءالنهرمیزیست و در سال ۶۱۷ ه ق در زمان تاخت مغول آن دیار را ترک کرد. وی منسوب به شهر نخشب (نسف الا قارشی در ازبکستان امروزی) است. [۱]نسفی را میتوان از پیروان تحقیق علمی باب مسائل مربوط به سمت عقاید و تصوف دانست.
از کتابهای مهم او میتوان به کشفالحقایق اشاره کرد. انکشاف الحقایق مبتنی بر الهیات و عرفان است و نسفی باب ۱۰ اصل تذکره را تألیف کرده است. نسفی از جمله کسانی است که جدال بود را در کتابش مطرح میکند. نسفی را میتوان از مهمترین افرادی دانست که در فلسفه اسلامی تأثیرگذار بودهاند. رد او برای آشنایی با عرفان نظری بهترین مدخل است برایچه که او با آرای حکما و عرفای پیش از خود آشنایی داشته و به زبان فارسی و ساده به نگارش آثارش پرداخته است. مقبرهی او در شهر ابرکوه قرار دارد.