هر کودکی اسم حیات دارد، ارتحال نوزادان یکی از مهمترین مشکلات
بهداشتی است که نسبت به سمت آن غفلت شده است. در کشور ما سالیانه ۲۰۰۰۰ نوزاد پف می کنند، که اگربرآورد مرده زایی را
به سمت آن افزون کنیم، مرگهای حول وحوش تولد(از هفته ۲۲ حاملگی تا پایان ۲۸ روزگی) بیش از ۳۵۰۰۰ نفر
خواهد شد.
مرگهای توان و حوش زا سومین عامل شایع ازدست جارو کردن سالهای عمر(تمام سنین) درکشورهستند .
کمترین میزان مرگ نوزاد در سال ۲۰۰۰ مرتبط به سمت کشور ژاپن است که ۲
باب هزار تولد زنده است در حال حاضر
اندازه مرگ نوزاد باب کشور ۳/۱۸ باب الف تولد زنده
(DHS سال ۱۳۷۹) می باشد. علیرغم اینکه باب طی ۱۵ سال پیش اندازه مرگ
شیرخواران و کودکان زیر ۵ واحد زمان ( کاهش یافته است، اما اندازه مرگ نوزادان تقریباً ثابت باقی اسم است و بتدریج سهم
ثانیه درمرگ کودکان زیر ۵
واحد زمان ( ارض در حال افزایش است. بطوریکه ارتحال نوزادان در کشور حدود۵۰ درصد مرگ پایین ۵واحد زمان ( را بخود اختصاص
می دهد. بنا بر این با طرحریزی برنامه های مناسب از بهر کاهش مرگ نوزادان در کنار تداوم پروگرام های مراقبت
از کودکان زیر ۵ سال میتوان
بار بیماریهای شایع کشور را تغییر داد.
یکی از تعهدات کشورمان در صحنه بین المللی کاهش اندازه مرگ
کودکان زیر ۵ واحد زمان ( حرف سال
۲۰۱۵به دو سوم میزان ثانیه باب سال ۱۹۹۰ است. (Millennium Development Goals)
4گروه اصلی بیماریها و اختلالات پایین بترتیب شیوع،
اسباب و عوامل مرگ نوزادان رادر کشور
نشان میدهند:
۱-
زایمان زودرس(prematurity) وتولد
نوزاد کم وزن(LBW)
71 درصد از علل مرگها
۲-
ناهنجاری های مادرزادی ۱۳
درصد از علل مرگها
۳-
صدمات زایمانی (آسفیکسی، خونریزی داخل
مغزی) ۱۰ درصد از اسباب مرگها
۴-
بدبویی ۶ درصد از اسباب مرگها